Kiedy stosować maseczkę, a kiedy ustnik?

Maseczka i ustnik są formą łącznika między nebulizatorem a pacjentem.

Ze względu na trudności we współpracy np. u dzieci poniżej 3 roku życia lub u chorych nieprzytomnych wykorzystujemy do nebulizacji maseczkę. Powinna być wykonana z miękkiego tworzywa i szczelnie przylegać do twarzy dziecka. Większe znaczenie ma nieszczelność w okolicy nosa niż podbródka. Jeśli wykonujemy nebulizacje z leków (przepisanych na receptę przez lekarza) to maseczka nie powinna mieć otworów bocznych, gdyż ich obecność wiąże się ze stratą leku.

W porównaniu do twarzy osoby dorosłej u małego dziecka maseczka zajmuje stosunkowo dużą powierzchnię, a to z kolei powoduje kontakt leku ze skórą. Po nebulizacji warto zatem umyć buzię dziecka. Co więcej maseczka stanowi dużą przestrzeń martwą, która nie jest wykorzystana w nebulizacji. Stosując maseczkę musimy również pamiętać, że dzieci oddychają torem nosowym, a budowa anatomiczna jam nosa i osadzanie się w nich leku wpływają na zmniejszenie depozycji płucnej (depozycja leku w nosie może wynosić nawet do 70%). 

Jeśli dziecko jest w stanie wykonać nebulizację przy użyciu ustnika (próby można podejmować około 3 roku życia) to należy z wyżej wymienionych powodów wybierać ten łącznik.