Mononukleoza, czyli choroba pocałunków – przyczyny, objawy i leczenie

12/04/2023.

Powiększone węzły chłonne, brak apetytu, katar, ból gardła. To objawy, które najczęściej wskazują na anginę, przeziębienie lub grypę. Niestety występują one również w mononukleozie zakaźnej, która nie bez przyczyny nazywana jest „chorobą pocałunków”. Pomimo tego, że na ogół przebiega ona bezobjawowo, warto wiedzieć więcej na jej temat. Czym jest? Jak się objawia? I czy mononukleozę można leczyć? Na te pytania odpowiemy sobie w dzisiejszym materiale.

Czym jest choroba pocałunków? Mononukleoza – przyczyny

Mononukleozę wywołuje wirus Epsteina-Barr (EBV), który jest dość powszechny, dlatego nietrudno o infekcję. Jest to zakaźna choroba wirusowa, która rozwija się w śliniankach, z tego względu nazywana jest potocznie „chorobą pocałunków”. W swoim przebiegu bardzo przypomina ona anginę lub zwykłe przeziębienie, dlatego też łatwo można ją pomylić z tymi jednostkami chorobowymi. Najczęściej mononukleoza atakuje przedszkolaków oraz dojrzewającą młodzież. Warto jednak mieć świadomość tego, iż może wystąpić w każdej grupie wiekowej.

Mononukleoza przenosi się na ogół drogą kropelkową. Udowodniono jednak, że do zakażenia może dość również poprzez kontakt płciowy. Rzadziej poprzez przeszczep narządowy, czy drogę krwiopochodną. Nosicielami wirusa EBV są zarówno chorzy, ozdrowieńcy, jak i osoby, u których doszło do reaktywacji wirusa.

Czym objawia się mononukleoza i jak długo trwa?

Jak już wcześniej wspomnieliśmy, objawy mononukleozy są podobne do tych, które występują przy anginie oraz grypie. Z tą różnicą, że w miarę postępu choroby może dojść do powiększenia wątroby i śledziony, a także pojawienia się obrzęku powiek. Chory początkowo doświadcza stopniowo narastającego uczucia zmęczenia, bóli mięśniowych, a także bólu głowy. Rzadkością nie są także:

  • uczucie ogólnego rozbicia;
  • podwyższona temperatura – sięgająca 38-40 stopni i utrzymująca się nawet do 2 tygodni;
  • zaburzenia łaknienia;
  • powiększone węzły chłonne;
  • biały nalot na migdałkach, który może powodować nieprzyjemny zapach z ust;
  • trudności w przełykaniu pokarmów.

Początkowo choroba rozwija się w organizmie, nie powodując żadnych objawów. Po ok. dwóch miesiącach (30-50 dni) mogą stopniowo pojawiać się wyżej wymienione dolegliwości. Najczęściej trwają one od 2 do 3 tygodni, jednak wszystko zależy od organizmu i ewentualnych powikłań. U chorych mononukleoza przechodzi najczęściej samoczynnie, nie powodując większych problemów zdrowotnych. Warto jednak mieć na uwadze śledzionę, której nabrzmienie może grozić nawet pęknięciem, jeżeli wystąpi uraz brzucha Wtedy konieczne jest już przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego.

Czy można leczyć mononukleozę? Jeśli tak, to jak?

Leczenie mononukleozy ma najczęściej charakter objawowy. Na obecną chwilę nie ma bowiem skutecznego i celowanego leku na wirus EBV. Organizm chorego z czasem może sam zwalczyć infekcję, jednak po przebyciu staje się on nosicielem wirusa. Kluczową kwestią w leczeniu jest zatem przestrzeganie właściwych zasad higieny.

Z racji tego, że mononukleoza nie jest chorobą bakteryjną, w jej leczeniu nie stosuje się antybiotyków. Niemniej jednak powinien o tym zadecydować lekarz. Aby złagodzić dokuczliwe objawy, można wspierać organizm środkami dostępnymi w aptece – leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe. Warto także zrezygnować z wysiłku fizycznego, pozostać na czas choroby w domu, a także nie przyjmować szczepionek – przynajmniej przez 4 miesiące po zakończeniu choroby.

Na ból gardła zaleca się płukanki lub napary z ziół. Warto zadbać także o odpowiednie nawodnienie organizmu oraz lekkostrawną dietę. Mononukleoza o łagodnym przebiegu jest możliwa do wyleczenia w domu. Natomiast w jej cięższych przypadkach chory może wymagać leczenia szpitalnego, izolacji lub hospitalizacji.

Udostępnij

Dodaj komentarz